Συνέντευξη Βέρας Κιόττου στον Ηλία Σχορτσανίτη

 

Η συνέντευξη της Βέρας Κιόττου στον Ηλία Σχορτσανίτη και την σελίδα «Ματιές στο γυναικείο ποδόσφαιρο». Η Βέρα Κιόττου με καταγωγή από τη Ρόδο ''ξετυλίγει το κουβάρι'' των ποδοσφαιρικών της αναμνήσεων για τον Σταυρό Καλυθιών Ρόδου, ο οποίος ανανέωσε την παρουσία του στο φετινό πρωτάθλημα της Β' Εθνικής για την αγωνιστική περίοδο 2020-21.

Η ίδια φόρεσε την φανέλα της αγαπημένης της ομάδας, ενώ την περασμένη σεζόν ανέλαβε το ''τιμόνι'' της τεχνικής ηγεσίας. Η Βέρα έχει ανεπτυγμένη την ικανότητα να ασχολείται με τους άλλους, διαθέτει ομαδικό πνεύμα και να αναλύει τα πάντα. Είναι καταπληκτική στη διαπραγμάτευση και στον προγραμματισμό, της αρέσει να υπάρχει μια αρμονία γύρω της και πασχίζει γι'αυτήν. Έχει ανάγκη το σεβασμό και την αμερόληπτη αντιμετώπιση, άλλωστε έχει προσφέρει τόσα πολλά στην ομάδα του Σταυρού Καλυθιών και με την οποία έχει ζήσει έντονες στιγμές και συγκινήσεις, οι οποίες μένουν ανεξίτηλες στο μυαλό της. Αναλυτικά η προσωπική της εξομολόγηση για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι!!!

1. Από ποιες θέσεις υπηρέτησες την ομάδα και συνεχίζεις να προσφέρεις στον αγαπημένο σου σύλλογο; 

''Είχα την τύχη να ζήσω το όνειρο από την αρχή λόγω του γεγονότος πως ο πρόεδρος και ιδρυτής της ομάδας είναι ο πατέρας μου. Από το 1994 που δημιουργήθηκε ο Σταυρός Καλυθιών, ακολουθούσα πιστά. Από τα 2 πρώτα χρόνια της ζωής μου συμμετείχα στα περισσότερα ταξίδια της ομάδας. Τότε οι μετακινήσεις διεξάγονταν μόνο με καράβια για την Αθήνα, καθώς ήμασταν από τις πρώτες ομάδες ολόκληρης της Ελλάδας. Υπήρξα η μικρή μασκότ στο πάγκο της ομάδας! Ανάμεσα στις αναπληρωματικές παίκτριες, έβλεπες και ένα κοριτσάκι που ίσα ίσα περπατούσε να πιάνει και να κλωτσάει μπάλες!

Από τότε έως σήμερα αυτή η ομάδα είναι η ψυχή μου όπως και όλης της οικογένειας μου. Για εμάς ο Σταυρός Καλυθιών είναι κομμάτι της ζωής μας! Είναι τρόπος ζωής! Μεγαλώσαμε μαζί με την ομάδα! Στα 11 μου χρόνια δημιουργήσαμε ακαδημία και αποτέλεσα παίκτρια των τμημάτων υποδομής. Το 2003 και στην ηλικία των 13 ετών έβγαλα δελτίο και ξεκίνησα να παίζω σε επίσημους αγώνες με το αγωνιστικό τμήμα. Αρκετές εμπειρίες σαν ποδοσφαιρίστρια. Χαρακτηριστικό μου τα δυνατά σουτ! Από το 2015 αντιμετώπισα θέματα με χιαστούς και το 2017 σταμάτησα την ενεργό δράση. Η μαγνητική έδειξε ολική ρήξη στο ένα πόδι και μερική στο άλλο! Άλλωστε από το 2014 και ύστερα λόγω του σοβαρού προβλήματος υγείας που αντιμετώπισε ο πατέρας μου και πρόεδρος της ομάδας, τρέχω και στα εξωαγωνιστικά. Οπότε ήταν πολύ δύσκολο να τα συνδυάσω!

Το 2018 πήγα στη σχολή προπονητών της ΕΠΟ και απέκτησα την πιστοποίηση. Την περασμένη σεζόν 2019-20 έγινα προπονήτρια της ομάδας και πέρασα από αυτή τη ''νευραλγική'' θέση!''

2. Ξεχωριστές στιγμές και δυνατές συγκινήσεις που έχεις ζήσει από τον πάγκο της ομάδας;

''Από στιγμές συγκίνησης άλλο τίποτα Είμαι σίγουρη πως όποια γυναίκα έχει παίξει ποδόσφαιρο, μπορεί να καταλάβει τη συγκίνηση που νοιώθει σε κάθε λεπτό εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων! Προσωπικά η μεγαλύτερη συγκίνηση που έζησα ήταν το Μάιο του 2014 στον αγώνα μπαράζ στα Καμίνια με την ανταγωνιστική ομάδα της Βασίλισσας Θράκης του εξαιρετικού προπονητή και ανθρώπου κ.Κούτρουλου. Το ματς κρίθηκε στα πέναλτι και νικητές εμάς Ακόμα το θυμάμαι και συγκινούμαι και ανατριχιάζω! Παίξαμε 120 λεπτά και χτυπήσαμε και πέναλτι! Μοναδική και αξέχαστη εμπειρία! Δυστυχώς δεν καταφέραμε να χαρούμε τη σπουδαία άνοδο μας γιατί 3 μέρες μετά ο πατέρας μου υπέστη το βαρύ εγκεφαλικό!''

3. Ήταν εύκολο να διατηρήσεις ενωμένη τη δεύτερη οικογένεια σου όντας ως προπονήτρια;

''Ο προπονητής πρέπει να λειτουργεί και ως παιδαγωγός!!! Διότι στις μέρες μας το 80% είναι μικρά παιδιά. Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου φιλοσοφία. Πρώτα μας ενδιαφέρει η ψυχολογία ενός παιδιού, να του προσφέρουμε χαρά και μετά η ιδιότητα της ποδοσφαιρίστριας! Το να διατηρήσεις μία ομάδα ενωμένη και αγαπημένη σαν οικογένεια δεν είναι εύκολο, γιατί έχεις να κάνεις με τη γυναικεία φύση που είναι αρκετά δύσκολη! Ειδικά όταν στην ομάδα υπάρχουν κορίτσια από 11 έως 45 ετών, απαιτούνται ιδιαίτεροι χειρισμοί για να διατηρηθούν οι ισορροπίες. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε στο Σταυρό είναι να δώσουμε στα κορίτσια να καταλάβουν ότι δεν έχουν να μοιράσουν τίποτα και ήρθαν στην ομάδα για να περάσουν δημιουργικά το χρόνο τους.

Να περάσουν καλά, να χαίρονται, να χαμογελάνε και να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερες εμπειρίες. Για μένα το μόνο σίγουρο είναι ότι οι εμπειρίες που αποκτάει ένας άνθρωπος από τη συμμετοχή του σε μια ομάδα, δεν μπορεί να τις αντλήσει από κάπου αλλού. Είναι μοναδικές!''

4. Στη σημερινή εποχή υπάρχει η κατάλληλη ποδοσφαιρική παιδεία;

''Ναι! Πιστεύω ότι ήδη οι περισσότερες αν όχι όλες οι ομάδες λόγω κυρίως των νέων προπονητών, δημιουργούν αξίες και την κατάλληλη ποδοσφαιρική παιδεία στα νέα κορίτσια. Και έτσι πρέπει να είναι. Είναι άλλο το ποδόσφαιρο που έπαιζα εγώ το 2004 με το ποδόσφαιρο που μαθαίνουμε στα κορίτσια τώρα! Υπάρχει εξέλιξη στο άθλημα!''

5. Μπορείς να εκφράσεις δημόσια τους λόγους αποχώρησης από το ''τιμόνι'' της τεχνικής ηγεσίας;

''Δεν αποχώρησα από την τεχνική ηγεσία! Εκεί θα βρίσκομαι πάλι, απλά επειδή όπως προανέφερα έχω πολλές αρμοδιότητες και ως γενική αρχηγός της ομάδας, θεώρησα ότι δεν μπορούσα να δώσω το 100% στα κορίτσια μέσα στο γήπεδο! Με τον Νίκο Περπερίδη (νυν προπονητής) συνεργαστήκαμε και την περσινή σεζόν, ενώ έχουμε ταύτιση απόψεων! Ο ίδιος με βοήθησε πολύ και συνεχίζει να το κάνει μέσα και έξω από το γήπεδο. Ουσιαστικά μαζί θα είμαστε και πάλι στο πάγκο της ομάδας!''

6.Κυριαρχεί αισιοδοξία ή προβληματισμός στις τάξεις του συλλόγου για τη φετινή αγωνιστική χρονιά λόγω κορονοιού;

''Προσωπικά προβληματίζομαι για την φετινή αγωνιστική περίοδο. Πως θα κυλήσει; Τι θα γίνει σε περίπτωση κρούσματος και αν θα ξαναμπούμε σε καραντίνα; Όμως είναι προβληματισμοί που πιστεύω ότι όλοι λίγο πολύ έχουμε. Αυτό όμως είναι κάτι που προσπαθούμε να μην περάσουμε στα κορίτσια. Οι παίκτριες δεν πρέπει να επικεντρώνονται με αυτές τις καταστάσεις. Πρέπει να έχουν στο μυαλό τους τις οδηγίες μας και να απολαμβάνουν κάθε στιγμή μέσα στο γήπεδο! Γι'αυτό στην ομάδα μας κυριαρχεί η αισιοδοξία!!!''

7. Πως επιθυμείς να ολοκληρώσεις τον επίλογο της ολοκληρωτικής σου εξομολόγησης;

''Για να μπορέσει μια νησιωτική ομάδα να συμμετέχει ανελλιπώς από το 1994 στα πρωταθλήματα της ΕΠΟ σίγουρα πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που τη στηρίζουν. Αυτούς θα ήθελα να ευχαριστήσω. Όλους τους χορηγούς που μας στηρίζουν όπως μπορεί ο καθένας! Τους γονείς των κοριτσιών που μας εμπιστεύονται τα παιδιά τους και όλους τους φίλους της ομάδας που δηλώνουν ''βροντερό'' παρών στις κερκίδες του γηπέδου.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον Νίκο Περπερίδη που είναι συνεργάτης και συνοδοιπόρος μου σχεδόν από το 2018. Στη Μαριέττα Φιλιππάκου που συμμμετέχει ενεργά στην εξέλιξη των παικτριών!!! Και φυσικά στα μέλη του Δ.Σ. που βρίσκονται πάντα κοντά στην ομάδα και ο καθένας συμβάλει από τη μεριά του με το δικό του τρόπο! Να ευχαριστήσω πολύ και σένα Ηλία για την ανιδιοτελή σου προσφορά στο αγαπημένο μας άθλημα! Τέλος, να ευχηθώ υγεία σε όλο το ποδοσφαιρικό και μη κόσμο!''

Επιμέλεια: Ηλίας Σχορτσανίτης