Ένας μικρός απολογισμός

Το 2019 αφήνει την ομάδα μας με ανάμεικτα συναισθήματα. Τη χαρά για την άνοδο στη Β’ Εθνική γυναικών, από τον περασμένο Μάιο, διαδέχθηκε ο προβληματισμός των τελευταίων μηνών, εξαιτίας της πορείας που διαγράφει μέχρι στιγμής ο Σταυρός, στον απαιτητικό 4^ο όμιλο της Β’ Εθνικής.

Δεν πρόκειται να κρυφτούμε πίσω από δικαιολογίες. Χωρίς βαθμό στις 6 πρώτες αγωνιστικές και με παθητικό 30 τερμάτων, κανείς στην ομάδα δεν είναι ικανοποιημένος. Διοίκηση, τεχνικό επιτελείο και παίκτριες, γνωρίζουν καλύτερα από οποιονδήποτε την κατάσταση.

Και είχαμε πλήρη επίγνωση εξαρχής, τόσο για τον βαθμό δυσκολίας του ομίλου μας, όσο και για τις αντικειμενικές δυσκολίες που θα αντιμετωπίζαμε στην πορεία. Γι’ αυτόν τον λόγο, είχαμε θέσει ορισμένους στόχους:

·   Να πάρουν χρόνο συμμετοχής όσο το δυνατόν περισσότερες νεαρές παίκτριες. Έχοντας φτάσει σχεδόν στα μισά του πρωταθλήματος, θεωρούμε πως στην υλοποίηση αυτού του στόχου, βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Ας δούμε τον λόγο, με αριθμούς:

·       Ο μέσος όρος ηλικίας των 19 παικτριών που έχουν αγωνιστεί στα 6 πρώτα παιχνίδια μας, είναι 21.5 έτη.

·       Ο μέσος όρος ηλικίας της ενδεκάδας με τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής, είναι 22 έτη. Σε αυτή την ενδεκάδα, συμπεριλαμβάνονται παίκτριες ηλικίας 13, 14, 16 και 17 ετών. 

Στη συνέχεια του πρωταθλήματος, ο αριθμός νεαρών παικτριών που θα πάρουν ακόμη περισσότερα λεπτά συμμετοχής, είναι βέβαιο πως θα αυξηθεί.

·  Να διαμορφώσουμε αγωνιστική ταυτότητα. Αυτή με την οποία θα πορευτεί ο Σταυρός τα επόμενα χρόνια, βασισμένη σε έναν τρόπο παιχνιδιού που έχει σκοπό την παραγωγή επιθετικού ποδοσφαίρου μέσα από οργανωμένη ομαδική προσπάθεια και όχι «κατά τύχη». Είναι μετά βεβαιότητας το πιο δύσκολο στοίχημα για εμάς, αλλά είμαστε αποφασισμένοι να επιμείνουμε μέχρι τέλους. Απαιτεί τεράστια προσπάθεια, πολύ χρόνο και έχει μεγάλο κόστος, αλλά είναι μονόδρομος, αν θέλουμε οι νεαρές παίκτριες να μάθουν να παίζουν σωστά. Και το θέλουμε όσο τίποτα άλλο.

·       Να τηρούμε το ευ αγωνίζεσθαι. Γνωστό και ως fair play, πιο απλά ο σεβασμός στο ίδιο το παιχνίδι, στις αντίπαλες ομάδες, τις αθλήτριες, τους διαιτητές και όλους όσους εμπλέκονται στη διεξαγωγή ενός αγώνα, είναι για εμάς κομβικό ζήτημα. Όπως και η αυτοκριτική. Μέχρι στιγμής, όπου έχουμε αγωνιστεί, έχουμε κάνει μόνο φίλους, κάτι που εισπράττουμε καθημερινά, μας γεμίζει υπερηφάνεια και θέλουμε να συνεχιστεί. Μία ομάδα δεν χαρακτηρίζεται μόνο από τις επιδόσεις της μέσα στα γήπεδα, αλλά και από τον τρόπο που αντιμετωπίζει ακόμη και τις πιο μικρές λεπτομέρειες. Η κατάσταση στην οποία θα αφήσει τα αποδυτήρια που την φιλοξένησαν, μετά τη λήξη ενός αγώνα, η κοινωνική της ευαισθησία, όλα είναι εξίσου σημαντικά και στην περίπτωση μας, διαμορφώνουν εν μέρει και χαρακτήρες.     

·       Να είμαστε ανταγωνιστικοί. Υπήρξαν αγώνες (με την Ολυμπιάδα Υμηττού, εντός έδρας και τον Λεοντικό Κηφισιάς, εκτός έδρας) που καταφέραμε να είμαστε ανταγωνιστικοί, αλλά είναι αλήθεια ότι συνολικά, είναι ένας τομέας στον οποίο μέχρι στιγμής έχουμε αποτύχει. Όπως αναφέραμε και στην εισαγωγή, δικαιολογίες μπορεί να υπάρχουν πολλές, αλλά δεν πρόκειται να επικαλεστούμε καμία. Οφείλουμε στη συνέχεια του πρωταθλήματος να γίνουμε περισσότερο ανταγωνιστικοί, για να μην αδικούμε πρωτίστως τη δική μας προσπάθεια.

Συνεχίζουμε λοιπόν την προσπάθεια, ανεξαρτήτως δυσχερειών, ενωμένοι, με την ελπίδα να καταφέρουμε να παρουσιαστούμε καλύτεροι, ενόψει του 2020.